ஒரு தசாப்தத்திற்கு முன்பு, சலீம் மெர்ச்சன்ட் இந்தியாவில் திரைப்படத் துறை மட்டுமே உள்ளது மற்றும் இசைத் துறை இல்லை’ என்று தனது வெறுப்பை வெளிப்படுத்தினார். மேலும் இது பல ஆண்டுகளாக அவரது சகாக்கள் பலரிடையே அதிர்வுகளைக் கண்டது. அதனால்தான் பாலிவுட் இசை அதன் சொந்த வகையாக உருவெடுத்திருக்கலாம். நிச்சயமாக, சுயாதீன இசை, குறிப்பாக பாப் ராக், 90 களில் ஒரு பெரிய எழுச்சியைக் கண்டது. அதே நேரத்தில், சில்க் ரூட், விவா, யூபோரியா மற்றும் இந்தியப் பெருங்கடல் போன்ற ராக் இசைக்குழுக்கள் இண்டி இடத்தை ஆளத் தொடங்கின.
2000களில், ஹிந்தி திரைப்பட இசை மீண்டும் காட்சியில் ஆதிக்கம் செலுத்தத் தொடங்கியது. இன்று, பாலிவுட் இசையும் இண்டி இசையும் இணைந்திருக்கும் ஒரு துறையில் நமது பாடகர்களும் இசைக்கலைஞர்களும் மகிழ்ச்சியுடன் பணியாற்றி வருகின்றனர். அவர்களில் பலர் வெளிநாடுகளிலும் தங்கள் இருப்பை உணர்ந்துள்ளனர். கேஸ் இன் பாயிண்ட்: தில்ஜித் டோசன்ஜ் மற்றும் ஏபி தில்லான் ஆகியோர் கோச்செல்லாவில் ரசிகர்களை குழப்பத்தில் ஆழ்த்துகிறார்கள். மற்றவர்கள் ஒரே நேரத்தில் உலக அளவில் மேடைக்கு வருகிறார்கள். இருப்பினும், தவிர்க்க முடியாத உரையாடலின் ஒரு தலைப்பு பாலின அரசியல் மற்றும் முக்கிய இடத்தில் ஆண் மற்றும் பெண் பாடகர்களுக்கு இடையிலான ஊதிய வேறுபாடு.
அறிக்கைகளின்படி, அதிக சம்பளம் வாங்கும் இந்திய ஆண் பாடகர் அரிஜித் சிங் ஆவார். புள்ளிவிவரங்களை நம்பினால், ஒரு பாடலுக்கு 18-22 லட்சம் ரூபாய் சம்பளம் வாங்குகிறார். ஒரு சிலரைத் தவிர பெண்கள் இந்த சங்கிலியின் ஒப்பீட்டளவில் கீழ் முனையில் உள்ளனர். இந்த உலக இசை தினமான நியூஸ்18 ஷோஷா, சமமான ஊதியம் மற்றும் வாய்ப்புகளுக்காக பேட் செய்து வெற்றிடத்திற்குப் பின்னால் உள்ள மூல காரணத்தைப் பிரித்தெடுக்கும் மிகவும் பிரபலமான மற்றும் வங்கித் தகுதியுள்ள சில பெண் பாடகர்களை பிரத்தியேகமாகப் பிடிக்கிறது.
தனது அனுபவத்தைப் பற்றி ஷல்மலி கோல்கேட் எங்களிடம் கூறுகிறார், “எனது சகாக்கள் எவ்வளவு சம்பளம் பெறுகிறார்கள் என்பதைக் கண்டுபிடிப்பதில் நான் அக்கறை காட்டவில்லை. நான் தகுதியுடையவன் என்று நான் நினைப்பதில் மட்டுமே நான் அக்கறை கொண்டுள்ளேன். சில வேலைகள் இருந்தாலும், பணத்துக்காக நான் கால் பதித்தேன், ஊதியத்தை அதிகம் பொருட்படுத்தாமல், இசையின் மீதுள்ள காதலுக்காக அதைச் செய்திருக்கிறேன். சில நேரங்களில் நான் வேலையை இழந்திருக்கிறேன், ஆனால் எனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்லை. சில நேரங்களில், நான் என் வழியைப் பெற்றிருக்கிறேன். எப்படியிருந்தாலும், இது ஒரு வெற்றி-வெற்றி.
மறுபுறம், ஷில்பா ராவ், தான் ஒருபோதும் ‘பண இழப்பீட்டுக்காக போராட வேண்டியதில்லை’ என்று எங்களுக்குத் தெரிவிக்கிறார், ஆனால் ஊதிய விகிதத்தில் உள்ள இடைவெளியை ஒப்புக்கொள்கிறார். சம வாய்ப்புகளின் அவசியத்தை வலியுறுத்தும் அவர், “தொழில்துறை அதிக விழிப்புணர்வு மற்றும் முற்போக்கானதாக மாறியதால், அது படிப்படியாக மேம்பட்டு வருவதாக நான் உணர்கிறேன். பாலினத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் திறமை மற்றும் கடின உழைப்புக்கான அங்கீகாரம் அதிகரித்து வருகிறது, மேலும் பெண்கள் தலைமையிலான கதைகள் தெரிவிக்கப்படுவதை உறுதிப்படுத்த பல முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. இது இசைத்துறையில் அனைத்து பெண் கலைஞர்களுக்கும் அதிக சமபங்கு மற்றும் வாய்ப்புகளுக்கு வழிவகுக்கும்.
ஷில்பாவின் உணர்வுகளை எதிரொலிக்கும் கனிகா கபூர், “ஒரு இடைவெளி இருக்கிறது, ஆனால் சமத்துவத்தை நோக்கிய விழிப்புணர்வு மற்றும் முயற்சிகளால் விஷயங்கள் மேம்பட்டு வருகின்றன. ஆண் பாடகர்களுடன் ஒப்பிடும்போது பெண் பாடகர்கள் பெரும்பாலும் குறைந்த ஊதியத்தை எதிர்கொள்கின்றனர், ஆனால் இவை அனைத்தும் உருவாகி வருகின்றன. பாலின வேறுபாடின்றி அனைத்து கலைஞர்களுக்கும் சம வாய்ப்புகள் மற்றும் சம ஊதியம் வழங்கப்பட வேண்டும் என்று தொடர்ந்து அழுத்தம் கொடுப்பது முக்கியம்.
அவள் எப்போதாவது அவள் தகுதியுடையவள் என்று நினைப்பதைக் கேட்க வேண்டியிருக்கிறதா? “ஆம், நியாயமான இழப்பீட்டிற்காக வாதிடுவதும், எங்கள் பணி சரியான முறையில் மதிப்பிடப்படுவதை உறுதி செய்வதும் முக்கியம். இந்த அனுபவங்கள் எனது மதிப்பை அறிந்துகொள்வதன் முக்கியத்துவத்தை எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தன, அதை உறுதிப்படுத்த பயப்படக்கூடாது, ”என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார்.
ஜோனிதா காந்தி இன்று தனது விளையாட்டின் உச்சியில் இருக்கலாம், ஆனால் விதிமுறைக்கு எதிராகப் போராடுவது எப்படி வழக்கமான வாடிக்கையாகிவிட்டது என்பதை ஒப்புக்கொள்வதில் அவருக்கு எந்தக் கவலையும் இல்லை. “இது ஒவ்வொரு நாளும் நடக்கும் (சிரிக்கிறார்). அதிர்ஷ்டவசமாக, இந்தச் சூழ்நிலைகளுக்குச் செல்லவும், நான் தகுதியானவற்றுக்காகப் போராடவும் உதவும் ஒரு சிறந்த குழு என்னிடம் உள்ளது. ஒரு சில வாய்ப்புகளை இழந்தாலும், ஒரு முன்னுதாரணத்தை அமைத்து உங்கள் தரத்தை உயர்த்துவது மதிப்புக்குரியது என்று நான் நம்புகிறேன். உங்கள் மதிப்பை மக்கள் புரிந்துகொள்வது ஒரே வழி, ”என்று அவர் கூறுகிறார்.
பெண் பாடகர்களுக்கும் ஆண் பாடகர்களுக்கும் இடையே ஊதிய இடைவெளி ஏன் உள்ளது என்பதைப் பற்றிய தனது எண்ணங்களைப் பகிர்ந்து கொண்ட ஜோனிடா, “ஊதியத்தை நிர்ணயிக்கும் அளவீடுகள் நிறைய உள்ளன. இந்தியாவில் பெண் இசைக் கலைஞர்களை விட ஆண் இசைக் கலைஞர்கள் இன்னும் பெரியவர்களாக இருப்பதால் இன்னும் இடைவெளிகள் இருப்பதாக நான் நினைக்கிறேன். மேற்கு நாடுகளில் அப்படி இல்லை. ஏற்கனவே நடந்து கொண்டிருக்கும் மாற்றத்தின் ஒரு பகுதியாகவும், இந்தியாவில் பெண் இசைக்கலைஞர்களின் தாக்கத்தை அதிகரிக்கவும் நான் நம்புகிறேன்.
கடந்த சில ஆண்டுகளில் வேகம் பெற்ற மற்றொரு உரையாடல் பெண் பாடகர்களுக்கான பாலிவுட் பாடல்களின் பற்றாக்குறை. அமித் திரிவேதி, ‘இன்று ஸ்கிரிப்ட்கள் அதிக ஆண்களின் பாடல்களைக் கோருகின்றன’ என்று ஒருமுறை கூறியிருந்தார். ஷில்பா ஒப்புக்கொண்டாலும், ‘ஒரு நேர்மறையான மாற்றம் திரைப்படங்களில் மிகவும் சீரான மற்றும் உள்ளடக்கிய இசை நிலப்பரப்புக்கு எவ்வாறு வழி வகுக்கிறது’ என்பதை அவர் விரைவில் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.
“வழக்கமாக, சொல்லப்படும் கதைகள் ஆண் கண்ணோட்டத்துடன் ஆண்களால் வழிநடத்தப்படுகின்றன, எனவே பாடல்களும் ஆண் கண்ணோட்டத்தில் இருக்கும். ஆனால் திரைப்படங்களில் குறைவான பெண் பாடல்கள் இருந்தபோதிலும், இது படிப்படியாக மாறுகிறது என்று நான் நம்புகிறேன், ”என்று பெஷாரம் ரங் மற்றும் சாலேயா பாடகர் கூறுகிறார், “திரைப்படத் தயாரிப்பாளர்களும் இசையமைப்பாளர்களும் பெண் தலைமையிலான பாடல்களின் சக்தியையும் கவர்ச்சியையும் பெருகிய முறையில் அங்கீகரிக்கின்றனர்” என்று கூறுகிறார்.
இருப்பினும், ஜோனிடாவின் கூற்றுப்படி, இந்த பற்றாக்குறை சினிமாவில் பெண் கதாபாத்திரங்களின் பற்றாக்குறையுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. “குறைவான பெண் பாடல்கள் பொதுவாக படங்களில் குறைவான பெண் முன்னணி பாத்திரங்களின் விளைவாகும். பெண் சார்ந்த கதைகளை நாம் எவ்வளவு அதிகமாகச் சொல்கிறோமோ, அந்த அளவுக்குப் பெண்களால் இயக்கப்படும் இசையை திரைப்படங்களைப் பொருத்தவரையில் நாம் கேட்கலாம்,” என்கிறார் வாட் ஜும்கா மற்றும் தேவா தேவா பாடகர்.
ஷால்மலி ஜோனிதாவுடன் உடன்படுகிறார், ஆனால் பாலிவுட்டில் பெண் இசையமைப்பாளர்கள் மிகக் குறைவாக இருப்பதால் இந்த பற்றாக்குறை ஏற்படுகிறது என்றும் நம்புகிறார். “ஒரு ஆண் இசையமைப்பாளர் தனக்கு வசதியான ஒரு கீயில் இசையமைத்து, சில குறிப்புகளை மேலேயோ அல்லது கீழோ மாற்றுவது எளிது. பெண்களின் வரம்பைப் புரிந்துகொண்டு அதற்கு இசையமைப்பது சில இசையமைப்பாளர்களுக்கு கடினமாக இருக்கலாம். ஜூன் மாதத்திற்கு (சுதந்திரமான மராத்தி திரைப்படம்) நான் இசையமைத்தபோது, பெண்களுக்காக இசையமைப்பது எனக்கு எளிதானது என்பதை உணர்ந்தேன். ஒரு தனி ஆண் பாடலும் எளிதானது, ஆனால் ஒரு டூயட் மிகவும் கடினமானது, ஏனெனில் அது ஆண் மற்றும் பெண் வரம்பிற்கு ஏற்றதாக இருக்க வேண்டும்” என்று பரேஷான் மற்றும் லாட் லக் கயீ ஹிட்-மேக்கர் விவரிக்கிறார்.
மறுபுறம் கனிகா இந்த அம்சத்தில் நேர்மறையான கண்ணோட்டத்தைக் கொண்டுள்ளார். திரைப்படங்களில் பெண்கள் தலைமையிலான பாடல்கள் இல்லாததை அவர் ஒப்புக்கொள்ளும் அதே வேளையில், இண்டி பாதையை எடுத்துக்கொண்டு தங்கள் சொந்த இறக்கைகளுக்குக் கீழே காற்றாக மாறிய தன்னைப் போன்ற அனைத்து பெண் இசைக்கலைஞர்களையும் அவர் பாராட்டுகிறார். “நிறைய பெண்கள் தங்கள் சுயாதீன வெளியீடுகள், ஒத்துழைப்பு மற்றும் நிகழ்ச்சிகளை செய்கிறார்கள். பெண்கள் இசைக்கு கொண்டு வரும் சுதந்திரமான இசை மற்றும் அதன் பல்துறைக்கான அங்கீகாரம் அதிகரித்து வருகிறது,” என்று அவர் வலியுறுத்துகிறார்.
‘பேபி டால்’ ஹிட்மேக்கர் தொடர்கிறார், “ஆகவே, பெண்கள் தங்கள் இசையில் பணிபுரியும் தைரியமான படியை எடுக்கிறார்கள். இந்த நேர்மறையான போக்கு திறமையைக் கொண்டாடுவது மட்டுமல்லாமல், இசைத் துறையில் மாறும் இயக்கவியலைப் பிரதிபலிக்கிறது, மேலும் திரைப்படத்திலும் அதிகமான பெண் பாடல்களுக்கு வழி வகுக்கிறது.
