லோகார்னோ ஓபனர் ‘தி ஃப்ளட்’, “தி எண்ட்” மற்றும் திரைப்படங்களில் பனிப்பாறைகள் போன்ற படங்களில் ஜியான்லூகா ஜோடிஸ்

லோகார்னோ வெள்ளத்திற்கு தயாராகி வருகிறது – ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட அர்த்தங்களில்! லோகார்னோ திரைப்பட விழாவின் 77வது பதிப்பு ஆர்ட்ஹவுஸ் திரைப்படங்களின் உண்மையான வெள்ளத்திற்கு உறுதியளிக்கிறது. மேலும் இது புதன்கிழமை இரவு உலக அரங்கேற்றத்துடன் திறக்கப்படும் வெள்ளம்இது சுவிஸ் நகரின் பியாஸ்ஸா கிராண்டேயின் 8,000-பல பார்வையாளர்களை பிரெஞ்சு வரலாற்றில் ஒரு பயணத்திற்கு அழைத்துச் செல்லும்.

இத்தாலிய இயக்குனர் மற்றும் இணை எழுத்தாளர் ஜியான்லூகா ஜோடிஸ் Le Déluge (வெள்ளம்) மெலனி லாரன்ட் மற்றும் குய்லூம் கேனட் ஆகியோர் மேரி-ஆன்டோனெட் மற்றும் லூயிஸ் XVI ஆகியவற்றைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. ஆனால் படம் 1792-ல் இருவரையும் அவர்களது குழந்தைகளையும் கைது செய்து பாரிஸில் உள்ள ஒரு அரண்மனையில் சிறையில் அடைத்து, அவர்களின் விசாரணைக்காக காத்திருக்கிறது.

லோகார்னோ பார்வையாளர்கள் இரட்டை விருந்தில் உள்ளனர். உலக பிரீமியரை ஒரு அழகான அமைப்பில் ரசிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், லோகார்னோ தொடக்க இரவு விழாக்களின் ஒரு பகுதியாக, திரைப்படத்தின் இரண்டு பிரெஞ்சு நட்சத்திரங்கள் சிறந்த விருதான டேவிட் காம்பாரியைப் பெறுவதையும் இது காணும்.

“இது உண்மையில் ஒரு அபோகாலிப்டிக் படம்: இது அனைத்து முக்காடுகளும் அனைத்து முகமூடிகளும் அகற்றப்படும் தருணத்தைக் கையாள்கிறது” என்று ஜோடிஸ் விளக்குகிறார் வெள்ளம் Locarno77 இணையதளத்தில் ஒரு குறிப்பில். “இது ஒரு வரலாற்று லட்சியத்தை விட ஒரு மனோதத்துவத்தை கொண்டுள்ளது மற்றும் ஒரு தனிப்பட்ட பேரழிவை ஆராய்கிறது: கதாநாயகர்களின்.”

லோகார்னோ அதிகாரப்பூர்வமாக தொடங்குவதற்கு முன், ஜோடிஸ் ஒரு மின்னஞ்சல் நேர்காணலில் கூறினார் THRஜார்ஜ் சலாய் தனது புதிய திரைப்படத்தின் பின்னணியில் உள்ள உந்துதல்கள், வரலாறு ஏன் அவரை ஈர்க்கிறது, கடந்த காலத்திற்கு உண்மையாக இருப்பதன் சவால்கள் மற்றும் அவருக்கு அடுத்தது என்ன என்பது பற்றி.

இரண்டு வரலாற்று பிரஞ்சு கதாபாத்திரங்களான மேரி-ஆன்டோனெட் மற்றும் லூயிஸ் XVI ஆகியோரின் இறுதி நாட்களை ஆராய்வது ஏன் உங்களை மிகவும் கவர்ந்தது? அவர்களின் கதை இத்தாலியில் நன்கு அறியப்பட்டதா?

என்னால் துல்லியமாக பதில் சொல்ல முடியாது. நீங்கள் எடுக்கும் படங்கள் எப்போதும் பனிமலைகள்தான். தோன்றும் படத்திற்குப் பின்னால், பல மாதங்கள் அல்லது வருடங்களாக குவிந்த உணர்வுகள், ஆசைகள், குறிப்புகள், தவறவிட்ட படங்கள், யோசனைகள் மற்றும் – பல மயக்கமான விஷயங்கள் உள்ளன! நிச்சயமாக, ஒரு முழு சகாப்தத்தின் முடிவு, முடியாட்சிகளின் முடிவு மற்றும் சமகால யுகத்தின் பிறப்பு ஆகியவற்றுடன் ஐரோப்பாவின் கடைசி ராஜா-கடவுளான ஒரு தனி மனிதனின் மரணத்தை பொருத்துவதற்கான யோசனை சோகத்தை மிகைப்படுத்த ஒரு அற்புதமான வாய்ப்பாக இருந்தது – தனிநபரின் தலைவிதி – அரசியல்-தத்துவ – பண்டைய ஆட்சியின் வீழ்ச்சி, வரலாறு.

பின்னர், மற்ற இடங்களைப் போலவே, இத்தாலியிலும், மேரி-ஆன்டோனெட் மற்றும் லூயிஸ் XVI, குறிப்பாக அவர்களின் முடிவின் காரணமாக, இரண்டு பாப் மற்றும் நன்கு அறியப்பட்ட நபர்கள். உண்மையைச் சொன்னாலும், எனது படம் விவரிக்கும் சுருக்கமான பத்தி, அவ்வளவு நன்கு அறியப்பட்டதாக நான் நினைக்கவில்லை. பிரெஞ்சுக்காரர்களால் கூட இல்லை.

உங்கள் படம் மோசமான கவிஞர் முசோலினி ஆட்சி என்ற வரலாற்று அமைப்பையும் கொண்டிருந்தது. நீங்கள் வரலாறு மற்றும் ஏன் வேலை செய்ய விரும்புகிறீர்கள்?

இதுவரை அப்படித்தான் இருந்தது. ஓரளவு தற்செயலாக – அல்லது இல்லை. எனது முதல் இரண்டு படங்களும் “வரலாற்று” படங்கள் என்பதை எப்படி விளக்குவது என்று எனக்கு இன்னும் சரியாகத் தெரியவில்லை. நிச்சயமாக, முடிவின் நிகழ்வுகளால் நான் ஈர்க்கப்பட்டேன். வீழ்ச்சியின். ஒரு மனிதனின், ஒரு ஆட்சியின், ஒரு தேசத்தின் – வாழ்க்கையின் தாழ்வாரத்தின் கடைசி மீட்டர் – அங்கு பாசாங்குத்தனம், அரசியல் தேவைகள், புறக்கணிப்பு, கோழைத்தனம் ஆகியவற்றால் முன்பு பேணப்பட்ட உண்மைகள் வெளியே வருகின்றன. ஆனால் எனது அடுத்த படம் சமகால பின்னணியில் இருக்கும் என்று என்னால் சொல்ல முடியும்.

இதில் உள்ள கதாபாத்திரங்களுக்கு இடையில் ஏதேனும் ஒற்றுமைகள் உள்ளதா? லு பிரளயம் மற்றும் அவர்களின் நிலைமை மற்றும் இன்றைய உலகம் மற்றும் நீங்கள் படத்தில் இதுபோன்ற இணைகளை ஆராய்வீர்களா?

தற்போதைய அரசியல் சூழ்நிலையில் ஒப்புமைகள் மற்றும் சமாந்தரங்கள் இருந்தால், அவை நிரல் ரீதியாகவோ அல்லது பகுத்தறிவு ரீதியாகவோ தேடப்படவில்லை. படம் பண்ண என்னைத் தூண்டியது அதுவல்ல, அதுதான். நிச்சயமாக இந்த வகையான அபோகாலிப்டிக், வன்முறை, கட்டுப்படுத்த முடியாத, வெறித்தனமான உணர்ச்சிகள் – வரலாற்று மாற்றங்கள் எப்போதும் அதிர்ச்சிகரமான மாற்றங்களை உருவாக்குகின்றன – இரண்டு வரலாற்று தருணங்களை இணைக்கிறது. வெறித்தனமான, வரலாற்று… mmh.

Mélanie Laurent மற்றும் Guillaume Canet ஆகியோரை மனதில் வைத்து ஸ்கிரிப்டை எழுதியீர்களா அல்லது எப்படி, ஏன் அவர்களை உங்கள் நட்சத்திரங்களாக நடிக்க முடிவு செய்தீர்கள்?

உண்மை: இல்லை, படம் எழுதும் போது நான் அவர்களைப் பற்றி நினைக்கவில்லை. நான் இரண்டு படங்கள் தயாரித்தேன், எழுதும் போது நடிகர்களைப் பற்றி யோசித்ததில்லை. ஸ்கிரிப்ட் முடிந்ததும், நாங்கள் பிரெஞ்சு பெயர்களைப் படிக்க ஆரம்பித்தோம். நான் பார்க்காத படங்களைப் பார்த்தேன், தொழில், பாதைகளைப் பார்க்கிறேன். நிச்சயமாக, நான் ஏற்கனவே மெலனி மற்றும் குய்லூம் ஆகியோரை அறிந்திருந்தேன், ஆனால் தீர்க்கமான நிலை எப்போதுமே சந்திப்பாகும். மூடுபனியை அகற்றி வெளிச்சம் தரும் தனிப்பட்ட சந்திப்பு.

இந்தப் படத்தில் மிகப்பெரிய சவாலாக இருந்தது என்ன?

எனக்குத் தெரியாது, ஒருவேளை நான் உங்களுக்கு ஏமாற்றமளிக்கும் பதிலைத் தருவேன்: இதுபோன்ற உலகளாவிய கதாபாத்திரங்களையும் அமைப்பையும் வெளிப்படுத்தும் ஒரு வரலாற்றுத் திரைப்படத்தில், நீங்கள் ஒவ்வொரு சிறிய விஷயத்திலும் மிகவும் கவனமாக இருக்க வேண்டும், மேலும் நான் உங்களிடம் ஒப்பனை பற்றி பேசுகிறேன், விக்கின் சுருட்டை, தொப்பியின் நிறம், அந்த வார்த்தையின் உச்சரிப்பு, சொல்லகராதியின் தேர்வு, இது சகாப்தத்திற்கு உண்மையாக இருக்க வேண்டும், ஆனால் சமகால பார்வையாளர்களுக்கு அணுகக்கூடியதாக இருக்க வேண்டும் – நம்பகத்தன்மை, முழுமையின் இறுக்கம். சுருக்கமாக, உயிருடன் இருப்பது மிகப்பெரிய சவாலாக இருந்தது. என்னுடைய தயாரிப்பாளர் நண்பர் ஒருவர் கூறும்போது: “ஒரு தபால் ஊழியரைப் பற்றி ஒரு படம் எடுத்தால், அது தவறாக வந்தால், நீங்கள் 10 மீட்டர் கீழே விழுந்துவிடுவீர்கள். நீங்கள் மேரி-ஆன்டோனெட்டைப் பற்றி ஒரு படம் எடுத்தால், அது தவறாக வெளிவந்தால், நீங்கள் 10,000 மீட்டர் விழுந்துவிடுவீர்கள்.

உங்களின் அடுத்த படத்தைப் பற்றிக் கூறியுள்ளீர்கள். நீங்கள் வேலையில் உள்ள புதிய படம் அல்லது பிற திட்டப்பணிகளைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா?

ஆம். நான் ஒரு சிற்றின்ப நாவலை எழுதுகிறேன். அந்த மாதிரி ஏதாவது. கடினமானது. நம்பிக்கையுடன் ஆங்கிலத்தில்.

சதி கோட்பாடுகள் மற்றும் போலிச் செய்திகளின் இந்த யுகத்தில், உண்மை மற்றும் நம்பகத்தன்மை மற்றும் சுய-மாயை மற்றும் பங்கு வகிக்கும் கருப்பொருளை ஆராய்வது உங்களுக்கு எவ்வளவு கவர்ச்சியாக இருந்தது, அதே போல் மாற்றம்/நவீனத்துவம் மற்றும் மாற்றத்தை சரிசெய்ய இயலாமை ஆகியவற்றின் தீம் – மற்றும் ஏன்?

ம்ம்ம்… மிகவும் சிக்கலான கேள்வி. பொய்/மாயை மற்றும் உண்மைக்கு எதிராக நான் முன்னுதாரணங்களைப் பற்றி பேசுவேன். ஒரு கட்டத்தில், புதியது தன்னைத் திணிக்கிறது, ஏனென்றால் அது நிகழ்காலத்திற்கு நன்றாகப் பேசுகிறது என்ற பரவலான உணர்வு உள்ளது, அதே சமயம் கடந்த காலம் மேலும் மேலும் காலியாகி, பயனுள்ள மற்றும் உறுதியான பதில்களைத் தர இயலாது – அதே கடந்த காலம். முந்தைய காலத்துடன் ஒப்பிடும்போது புதியது. நான் எல்லாவற்றையும் தீவிர சார்பியல்வாதத்திற்குள் தள்ள விரும்பவில்லை, ஆனால் ஒவ்வொரு முறையும் அதன் சொந்த உண்மை, அதன் சொந்த சமூக, அரசியல் மற்றும் உணர்வுபூர்வமான நம்பிக்கைகள் உள்ளன. அதன் சொந்த முன்னுதாரணம். ஒரு மோனாட் தன்னைத்தானே மூடிக்கொண்டது போல. கடந்த காலங்களின் இயக்கவியலை நாம் திரும்பிப் பார்க்கும்போது நாம் அடிக்கடி சிரிப்பது தற்செயல் நிகழ்வு அல்ல.

இந்தத் திரைப்படத் தலைப்பையும் மூன்று அத்தியாயங்களின் அணுகுமுறையையும் எவ்வளவு சீக்கிரம் பயன்படுத்த முடிவு செய்தீர்கள், ஏன்?

நாங்கள் பிலிப்போ கிராவினோவுடன் பாடத்தை எழுதும் போது கூட, நான் மிக ஆரம்பத்தில் தேர்ந்தெடுத்த தலைப்பு. இது லூயிஸ் XV இன் புகழ்பெற்ற சொற்றொடரான ​​”après moi le deluge” (“எனக்குப் பிறகு, வெள்ளம்”) இருந்து வருகிறது, அவர் பிரான்சில் விரைவில் எல்லாம் வெடிக்கப் போகிறது என்பதை ஏற்கனவே துல்லியமாக உணர்ந்திருந்தார்.

மூன்று செயல்களாகப் பிரித்தல்… நான் எப்போதுமே, எழுதும் காலத்திலிருந்து, வரலாற்றை விட மெட்டாபிசிக்கலான ஒரு திரைப்படத்தை உருவாக்குவதில் மிகுந்த ஆர்வம் கொண்டுள்ளேன். ஒரு இருண்ட கோட்டையில் மட்டுமே அமைக்கப்பட்ட ஒரு திரைப்படம், நாடகம் போன்ற செயல்களாகப் பிரித்து, வலுவான ஸ்டைலிசேஷன் – முதல் நடிப்பின் கிளாசிக் முதல் இரண்டாவது செயலில் தோள்பட்டை கேமரா வரை, இது ஒரு வரலாற்றுத் திரைப்படத்திற்கு அரிதானதை விட தனித்துவமானது. இந்த அர்த்தத்திலும், கடவுள்கள், மனிதர்கள், இறந்தவர்கள் ஆகிய மூன்று செயல்களும் ஒவ்வொரு மனிதனின் வாழ்க்கைப் பாதையையும் குறிக்கும் மூன்று தருணங்களை எனக்குக் குறிப்பிடுகின்றன. மீண்டும்: சொர்க்கத்திலிருந்து வீழ்ச்சி வரை.

சரித்திரப் புத்தகங்களிலிருந்து கதை எப்படி முடிகிறது என்பதை நாங்கள் அறிந்திருப்பதால், இறுதிக் காட்சியில் யாரை, எதைக் காட்ட வேண்டும், என்ன சொல்ல வேண்டும் என்பதை எப்படி முடிவு செய்தீர்கள்? [The next answer contains spoilers about the ending.]

நான் எழுதாத புரட்சியாளர் பேசிய படத்தில் கடைசி வாக்கியம்! அங்கே, இந்தப் படத்தைத் தயாரிக்க நான் முடிவு செய்த முதல் தருணங்களில் ஒன்றில் கவனம் செலுத்த நீங்கள் என்னை அழைத்து வந்தீர்கள்: நான் நேபிள்ஸில் உள்ள எனது தந்தையின் வீட்டில் இருந்தேன் – நான் ரோமில் வசிக்கிறேன் – நான் லூயிஸ் XVI இன் விசாரணையைப் பற்றிய புத்தகத்தைப் படிக்க நேர்ந்தது. புரட்சியாளர்களின் குற்றச்சாட்டுகள் மற்றும் மன்னரின் பதில்களுடன் விசாரணையின் நிமிடங்கள் இருந்தன. மன்னன் தூக்கிலிடப்பட்ட நாள் பற்றிய விவரங்களும் புத்தகத்தில் உள்ளன: அவரை தூக்கு மேடைக்கு அழைத்துச் செல்லும் ஊர்வலம் பாரிஸின் தெருக்களில் சென்றபோது, ​​​​புரட்சியாளர்கள் ஒரு குழு ஒரு வீட்டில் கூடினர், துக்கத்தில் மற்றும் மகிழ்ச்சியான அமைதி இல்லை. அந்த நேரத்தில், அவர்களில் ஒருவர் அந்த சொற்றொடரை சரியாகச் சொன்னார்.

இது அற்புதம் என்று நான் நினைத்தேன், உடனடியாக நான் படத்தை எழுதி அந்த வார்த்தைகளுடன் முடிக்க வேண்டும் என்று நினைத்தேன் [king’s] நாய். [It] வெற்றியின் மகிழ்ச்சி, புதிய எல்லைகள் கைப்பற்றப்பட்டதன் உற்சாகம், ஆனால் ஒவ்வொரு வெற்றியைப் பற்றியும் ஒரு சிறிய மற்றும் ஒரு வேளை உண்மையான உணர்வு – புரட்சிகளைப் பற்றிய ஆயிரம் படங்களைப் போல அல்லாமல் படத்தின் மனநிலைக்கு ஏற்றதாக எனக்குத் தோன்றியது. மனச்சோர்வு.